Ben Kadın

Ben Kadın, seninle birlikte bu topraklarda ezelden beri varım ademoğlu. Doğurdu kadın anam ikimizi de. Sonra rahmimde bir yaşam başladı. Can verdim ben de anam gibi başka bir cana. Gölgemde kırk yetimi barındıracak merhamete eriştim, çorak topraklara su olacak güce. Çünkü ben nereye gitsem, oraya güneş doğar ademoğlu.

Oymakların akıl danışılanıyım ben, kezbenceyim. Kim dara düşerse bana gelirdi, çözülüverirdi o sıkıntısı hemen.

Tayyar Rahmiye’yim ben. Kurtuluş Savaşında cephe tutan. Nene Hatun’um, Şerife bacıyım. Sen bunları unuttun mu ademoğlu?

Düne kadar sırt sırta, omuz omuza bütün hayatın yükünü birlikte sırtlanırdık. Peki bugün sana ne oldu? Sen beni hafife alırsan, beni görmezden gelirsen ezilirsin ademoğlu o yükün altında.

Bu cennet dünyamızı, fiziki realitemizi içindeki öfkeyle mahvetme ademoğlu. Bilmez misin biz bir olursak hayatın muğlak ve kontrol edici sistemini elimizde tutacağımızı.

Ama sen eline bıçak aldın, silah aldın, elini yumruk yapıp bana doğrulttun.
Ben Ceren Özdemir’im ademoğlu. Annesinin sıcak çorbasını içmek için okulundan evine yola koyulan Ceren Özdemir. Kalbimde ne kötülük gördün de ikiye böldün bıçağınla?
Seni tanımıyordum bile, sen de beni. En ufak bir hukukumuz bile yokken, o karanlık yolda gölgem oldun önce, sonra geçtin önüme. Göz göze geldik. “neden”? Bile diyemedim. Tüm hayallerimi hayatımla birlikte kanattın oracıkta.

Ben Özgecan Aslan’ım, ben Şule Çet’im, Aysun’um, Emine’yim. Ben her kadının hesabını soracak kadınım ademoğlu. Dünya döndükçe çabamız hiç bitmeyecek.

Biz ancak bir olursak yaşamın senkronizasyonunu tutturabileceğiz. Hadi! Artık o yumruğu açma zamanı. İçindeki öfkeyi bırakıp, eline çiçek alma zamanı. Her canlıya saygı duyma zamanı. Sana güvenmek istiyorum ademoğlu. Bunu başarabilecek miyiz?